Gerçekten beklemediğim bir şekilde etkileşim aldım. Açıkçası bana umut oldunuz. Paylaştıktan sonra kimsenin okumayacağını düşünerek korktum ve bakamadım. İnsan işte bugün yaşadığım bazı şeyler paylaşma ihtiyacı doğurdu ve köşede kalan umut kırıntısı beni bakmaya yönlendirdi. Teşekkür ederim. Gelelim asıl konuya... Şu kısacık ömrümüzde insanların birbirini kırmak için yarış yapışını anlayamıyorum. Bazı şeyleri doğru yapamıyor olabiliriz. İnsan olmak bunu gerektirir. Ama her hareketimizden sonra düşünmemiz gerekmez mi? Empati arkadaşlar kimsenin günlük hayatta konuşmadığı çok gizli bir duygu. Ve çok az insan bu duyguyu kullanabiliyor. Şu dünyada herkesin bir derdi var ve size önemsiz gelen bir detay onların bütün benliğiyle inandığı bir şey olabilir. Umarım bu blog da doğrumla yanlışımla insanların birbirini kırmadan eleştirebildiği bir ortam olabilir. Bugün ben anlaşılmadım. Sizde söylediklerim hakkında düşündüklerinizi veya anlaşılmadığınız bir konuyu paylaşmak isterseniz yorum yapabilirsiniz. Ben sıradan bir insanım uzman değilim. Ama anlaşılmak isterseniz dinlerim. Herkesin empati yaptığı bir dünyada görüşmek üzere. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Yorumlar
Yorum Gönder