Yetişkinlik
Herkese tekrardan merhaba! Uzun bir aradan sonra tekrar buraya yazmaya karar verdim. En son yazımdan beri bir sürü şey yaşadım, yaşadık. Son yazımda o kadar umutlu ve sevinçliydim ki yaşayacaklarıma dair... Hiçbiri umduğum gibi olmadı. Bugünkü konumuzda da bu meseleye dair. Bazen bir şeylere o kadar olsun diye uğraşıyoruz ki o şeyler gerçekleşmeyince yıkılıyoruz. Sizi bilmem ama ben böyle hissettim. Çok zorlandım. Hayatımın akışı, bakış açım, umutlarım, hayallerim... Hepsi değişti. En çok da kendim. Kendimi tanıyamaz oldum. Neyse asıl konumuz da bu ya bu noktaya geldikten sonra tekrar ayağa kalkmak zorundasın. Zorundayız mecburuz çünkü biz bir yetişkiniz. Bazı şeyleri bırakmamız gerekiyor. Ben yapamadım arkadaşlar. Bu kararımın sonucu nereye varacak ben de merak ediyorum. Ama yaşadığım her dakika bu kararı vermenin zorluğuyla yaşıyorum. Gerçekten kalbin sesini dinlemenin gerekliliğiyle ilgili uzun uzun konuşabilirim. Bu konuyu benimle aynı hisleri paylaşan in...